خاطرات شمال محاله یادم بره!

خط خطی: هوا رفته رفته گرم می شود و به اجبار آمپر می چسبانیم. آنهم چه چسباندنی!...

دود و دم هم که یار جدانشدنی گرما هستند از راه می رسند. البته کارشناسان معتقدند که دود و دم برای جلوگیری از اتلاف وقت جایی نمی روند و در سرما هم تشریف دارند. پس چاره چیست؟!

در این شرایط جوی و از شر گرما، پناه می بریم به کنار دریا. البته معمولا پدر دریا رضایت ندارد! خب برای سفر خارجی هم داشتن پاسپورت و اجازه پدر شرط است. پس چاره ای نمی ماند که به جای جنوب کشورهای خارجی برویم شمال خودمان.

اصلا همان بهتر که پدر دریا رضایت نداد... اینجوری ارز هم از مملکت خارج نمی شود و صد البته برای هر یورو دو هزار و پانصد چوق هم از جیب ما خارج نمی شود.
 

برای شروع حرکت باید چند کار را انجام داد:

اول – تهیه ماشین: گرچه برای شمال ماشین شاسی بلند فاز می دهد و خوراک دور دور است اما به نظر بنده مهمتر از ماشین در این موارد، سوخت ماشین است ... هر چه کمتر بسوزاند بهتر!

ماشین به روش های زیر تهیه می شود:

لیزینگ: در این روش ماشین مال شما می شود و ضامن شما اقساط را می پردازد..

تیزینگ: چون هنگام عقد قرارداد لیزینگ متوجه می شوید که کارمند دولت چه موجود کمیابی برای ضمانت شماست، روش تیزبازی و استفاده از ماشین دوستان وفامیل توصیه می شود.

پیچینگ: در این روش خودروی ابوی یا عموجان یا خان دایی، پیچانده می شود.

دوم – تهیه همراه: سفر به جماعت می چسبد، درست مثل آمپر در گرما! ... پس در اقدام بعدی، اولدور کردن دوستان بامرام، ضروری است. اگر دوستی کار داشت و همراهتان نشده، بهتر است دوراو را خط بکشید... دوست بی مرامی است.

سوم – مایحتاج سفر: از آنجایی که گردشگری به رونق مناطق توریستی کمک می کند، بهتر است مال خود را سفت بچسبید... بنابراین رفتن به رستوران و خوردن غذاهای محلی که از مالتان می کاهد را از برنامه حذف کنید. مگر کنسرو و غذاهای آماده چه عیبی دارد؟!...

پس پشت ماشین را پر کنید از اطعمه و اشربه (دقت کنید اشربه را درست جاساز کنید که در طول راه نریزد). البته به همراه کنسرو، داشتن «غذاهای سالم» مثل نان و پنیر لقمه شده در کیسه فریزر و یا ساندویچ تخم مرغ می تواند در کنار گاز پیک نیکی و فلاسک، صفای دیگری به مسیر بدهد.

دقت کنید برای کم شدن مصرف سوختف ماشین باید سبک باشد پس با سرعت خوراکی ها را شیفت دیلیت کنید!... آشغالشان را هم از شوتینگ پنجره اتومیل به طبیعت هدیه کنید تا وزن ماشین کم شود... کم کردن وزن خودتان را هم در نظر داشته باشید.

چهارم – وسایل تفریحی: حیف است شمال بروید و اوقات فراغتتان را استراحت کنید... حتما توپ فوتبال، تور و توپ والیبال، بدمینتون، تنیس، پینگ پونگ، فریزبی،دارت، قلاب ماهیگیری، مایو و لوازم ورزشی را چنان با خود ببرید که روزی بیست و چهار ساعت برای عرق ریختن کم بیاورید.

پنجم – وسایل مورد نظر: منقل، سیخ و ذغال خوب به همراه نفت، همواره برای اهل دل پر از خاطرات است، پس بشتابید... البته برای به سیخ زدن جوجه کباب زعفرانی مغز پخت!

ششم - اسکان: بالاخره بعد از این همه فعالیت باید کمی بخوابید، پس به فکر جا باشید. مکان در شمال به چند قسم است:

ویلای شخصی: آخر رفاه و ته کلاس است، ولو به قیمت تخریب شالیزارها

ویلای استیجاری: این ویلاها موقتا با امکانات رفاهی موقت از کنار جاده قابل دسترسی است.

ویلای استحقاقی: ویلایی که به جبران حقوق کم از طرف ادارات به صورت منت در اختیار کارمندان قرار می گیرد.

ویلای استحبابی: ویلای دوستان و احباب که در صورت رفتن به آن، شما کارگر ونظافتچی میزبان خواهید شد.

ماشین: ویلای پرتابل و منقول

پارک: فضاهای سبز شهری در خطه سبز شمال از این سر تا اون سر همه برای اسکان مناسبند... در این حالت، شب ها روشن نگاه داشتن آتش و سوزاندن آتش برای جلوگیری از حمله احتمالی درندگان صفای خاصی دارد.

هفتم – رفتن کنار دریا: کنار دریا رفتن با اذن بزرگترها، آدابی دارد که چند نکته اصلیش را یادآور می شویم:

درآوردن سنگ از ته دریا و یا مسابقه شنا تا خط مرزی و سهم روسیه از خزر

کشتی کج آقایان در آب که برای خانم ها رشته واترپلو جایگزین می شود.

حمام آفتاب که در کنار بوی سیر، شاهد مدعای سفر شمالند.

تیوپ سواری برای افراد زیر خط غرق! ... مخصوص کسانی که شنا بلد نیستند.

خاکبازی، که البته بهتر است دل به کار دهید و قلعه شنی را بچسبید... البته زنده به گور کردن خود و دوستان هم بخشی از خاکبازی محسوب می شود.

هشتم – ثبت خاطرات: عکاسی به هر شکل از سفر و انتشار عمومی آن در صفحات مجازی پایگاه های اجتماعی اینترنت، برای سوزاندن دل دوستان مجازی و اعلام خوشی مفرط از اوجب واجبات است.